Kliknij tutaj --> 🥃 kwiat kalafiora test pdf

Wyniki wyszukiwania frazy: kwiat kalafiora - myśli. Strona 7 z 26. Miłość jest jak kwiat, który nie więdnie nawet wtedy kiedy przychodzi zima. Test z lektury „Kwiat kalafiora” M. Musierowicz. Rozwiąż test z języka polskiego, który pozwoli Ci usystematyzować wiadomości z przerobionej lektury „Kwiat kalafiora” M. Musierowicz zdobytych na lekcji. Test zawiera 17 pytań. Książką Skalny kwiat Ilaria Tuti oddaje hołd odwadze i hartowi ducha kobiet, zdolności do wyrzeczeń skromnych, lecz gorąco pragnących pokoju góralek, które z narażeniem życia wspierały żołnierzy w czasie I wojny światowej. MAŁGORZATA MUSIEROWICZ. KWIAT KALAFIORA. f 31 grudnia, sobota. Suknia była różowa. Na zgięciach i szwach tkanina migotała delikatnie i złoci-. ście. U dołu spódnicy tryskał tęczowymi iskrami ornament ze sztucznych brylanci-. ków. Wisiała na sinym manekinie w oknie wystawowym Domu Mody „Telimena” przy. Ekstrakty z kalafiora wykazują działanie przeciwbakteryjne. Ekstrakty i napary z liści kalafiora wykazują działanie przeciwdrobnoustrojowe. Badania dotyczyły działania na Staphylococcus aureus (2127), Escherichia coli (2685), Pseudomonas aeruginosa (5029) i Listeria monocytogenes. Site De Rencontre Gratuit En Cote D Ivoire. Jeśli w szkole chłopców fascynowały i fascynują przygody Tomka Wilmowskiego, bohatera serii powieści Alfreda Szklarskiego, to dziewczynki zdecydowanie wolą prozę Małgorzaty Musierowicz. Autorka ukończyła Wydział Malarstwa i Grafiki i, jak sama mówi, z braku zleceń zaczęła pisać teksty, by mieć co ilustrować. Wkrótce powstała powieść „Szósta klepka” – pierwsza opowieść, z serii „Jeżycjady”. Akcja jej powieści zawsze rozgrywa się w jednej z dzielnic Poznania – Jeżycach. „Szósta klepka” spotkała się z tak dużym odzewem, szczególnie młodych dziewcząt, że wkrótce powstały następne – „Kłamczucha” i właśnie „Kwiat kalafiora”. Powieść ta oprócz ukazania realiów Polski Ludowej z końca lat siedemdziesiątych porusza problemy istotne dla młodzieży – pierwsze miłości, problemy w szkole i rodzinie. Główna bohaterka – Gabrysia Borejko – to siedemnastoletnia sportsmenka. Jej świat gwałtownie się zmienia, gdy pani Borejko trafia do szpitala. Musi zająć się trójką młodszego rodzeństwa i tatą – nieporadnym życiowo filologiem klastycznym. Głównym miejscem wydarzeń jest kamienica przy ulicy Roosvelta w Poznaniu, którą można odszukać także i kalafiora - wyjaśnienie tytułu Tytuł powieści Małgorzaty Musierowicz, podobnie jak niektóre inne tytuły powieści z serii „Jeżycjada”, budzi zdziwienie, zaskoczenie. Kojarzy się raczej z książką z przepisami kulinarnymi lub poradnikiem zdrowego odżywiania, a nie z powieścią dla młodzieży. Tytuł nie zdradza treści książki, nie sugeruje fabuły. O tytułowym kalafiorze dowiadujemy się nie na samym początku książki, a właściwie pod sam koniec. Słowo to pada podczas kłótni Gabrysi Borejko z Januszem. Chłopak oskarża dziewczynę o brak uczuć: - Tylko nie to, Pyziak, nie jestem żadnym kwiatuszkiem. - O w istocie – rzekł Pyziak – Kwiatuszkiem to ty nie jesteś (…) Nie – rzekł mściwie – Przypominasz mi raczej coś z warzyw. O, kalafior, stara. Kalafior. Jesteś tak pozbawiona wdzięku i romantyzmu jak on. Jesteś wcieloną prozą życia. Do kalafiora zostaje przyrównana Gabrysia, która podejrzewając, że Janusz podrywa ją jak wiele innych dziewczyn, nie odwzajemnia jego uczuć. Jest chłodna i niedostępna. Kalafior to coś codziennego, przyziemnego, dlatego kojarzy się z prozą życia. Ponownie porównanie do kalafiora pada pod koniec powieści, także w dialogu Pyziaka i Gabrysi: Chciałem ci powiedzieć, że kalafior też jest kwiatem. Właśnie wyczytałem to w encyklopedii przyrodniczej. Nie dość tego. Życie bez kalafiora jest praktycznie niemożliwe. Zawiera on nieprawdopodobną ilość soli mineralnych, wapnia i witamin. Nie sposób odżywiać się przez całe życie kwiatami. Zresztą, czymże byłaby róża, gdyby miała woń kapusty. Tym razem porównanie do kalafiora ma wydźwięk pozytywny. Tak jak bogaty w minerały i witaminy jest kalafior, tak bogata jest osobowość Gabrysi. Porównanie dziewczyny do kalafiora jest w tym wypadku komplementem. Uczucie rodzące się pomiędzy Gabą a Pyziakiem to jeden z głównych wątków książki, dlatego porównanie bohaterki do kwiatu kalafiora zostało wykorzystane w kalafiora - kompozycja i narracja „Kwiat kalafiora” należy do powieści młodzieżowych, jest zarazem powieścią obyczajową, która oddaje realia z czasów PRL-u. Kompozycja utworu jest zamknięta. Już w pierwszym rozdziale poznajemy większość bohaterów – rodzinę Borejków, przyjaciół ich dzieci, a także sąsiadkę Szczepańską. Rozpoczynają się także wszystkie główne i poboczne wątki: choroba mamy, miłosne perypetie Gabrysi, działalność grupy ESD, konflikt z sąsiadką,. W ostatnim rozdziale wszystkie wątki kończą się szczęśliwie: mama wraca ze szpitala, Gabrysia godzi się z Januszem, sąsiadka Szczepańska przełamuje niechęć do Borejków. Powieść utrzymana jest w napięciu. Akcję często przerywają niespodziewane zdarzenia i wypadki – odkrycie dziury w ścianie, odkrycie źródła hałasów dobiegających z piwnicy, telefon o chorobie mamy czy o śwince. Utwór jest wielowątkowy. Główne watki to związek uczuciowy Gabrysi i Janusza, kłopoty ze złośliwą sąsiadką, choroba mamy i obowiązki jakim podołać musi Gabriela a także losy Grupy Dyskusyjnej ESD. Oprócz zapisów fabuły w powieści zawarte zostały listy córek do mamy, mamy do córek i małżeństwa Borejków. Ponadto przywołany został donos, listy nauczycieli do pana Borejki oraz protokół z posiedzenia Dyskusyjnej Grupy „Eksperymentalny Sygnał Dobra”. Narracja powieści Musierowicz przeprowadzona została w trzeciej osobie. Narrator jest wszechwiedzący – wie o przeszłości, uczuciach, myślach i planach bohaterów. W powieści mamy do czynienia z komizmem słownym – autorka często używa żartów, przywołuje także sentencje łacińskie, którymi posługuje się Ignacy Borejko. Czasem narrator oddaje głos kalafiora - streszczenie głównych wątków Głównym wątkiem powieści Małgorzaty Musierowicz „Kwiat kalafiora” jest rodzące się uczucie pomiędzy Gabrysią Borejkówną a Januszem Pyziakiem. Początkowo młodzi nie są blisko. Gabrysia jest obrażona na Pyziaka, ponieważ, gdy ją podrywał, użył tych samych chwytów co wobec innych dziewczyn. Borejkówna skarciła go za to i obraziła się. Jednak młodzi, spotykając się na prywatkach czy domówkach zbliżają się do siebie. Wspólnie idą do kina i na spacer. Trzymają się za ręce, jednak nie rozmawiają, gdyż jak uważa Gaba „mowa jest źródłem nieporozumień”. Gdy w końcu chłopak postanawia wspomnieć o swym uczuciu, zostaje odtrącony. Nazywa wówczas dziewczynę kalafiorem. Gabriela jednak czuje się zakochana i żałuje pochopnego wybuchu złości. Nie może przestać myśleć o ukochanym i nawet mama nie potrafi odwieść jej od uczucia do nieokrzesanego sportowca. Ostatecznie młodzi godzą się, co przypieczętowuje pocałunek w korytarzu domu Borejków. Innym wątkiem jest życie rodzinne Borejków. Ta sześcioosobowa rodzina na co dzień mierzy się z wieloma problemami, które dotyczyły wiele ówczesnych rodzin. Na rynku brakuje towarów, płace dla humanistów są niewystarczające. Mimo codziennych zmartwień rodzina bardzo się kocha i to buduje siłę każdego z jej członków. Gdy Mila Borejkowa trafia do szpitala w domu zachodzi rewolucja. Obowiązki wykonywane przez mamę musi przejąć Gabriela, a jej młodsze siostry wcale nie ułatwiają jej życia. Udaje jej się jednak okiełznać siostry i, dzięki pomocy cioci Felicji, zachować w domu ład i porządek. Udaje się jej nawet przeżyć chorobę młodszych sióstr i ojca – świnkę. Gdy wraca mama wszystko jest w jak najlepszym porządku. Gabriela dzięki nieobecności mamy uświadamia sobie także , jak wiele ta kochana osoba ma na głowie. Jednym z wątków jest działalność Grupy Dyskusyjnej ESD (Eksperymentalny Sygnał Dobra). Pomysłodawczynią była Gabrysia Borejkówna. Postanowiła uśmiechać się do nieznanych osób, wysyłając im „sygnał dobra”. Liczyła, że ludzie odpowiedzą jej uśmiechem. Do eksperymentu przyłączyła się Aniela, która została prezeską Grupy, a także Paweł Nowacki, Danuta Filipiak, Joanna Borejko, Ida Borejko, Janusz Pyziak i Robert Rojek. Głównym eksperymentem grupy było uśmiechanie się przez jej członków do nieznanych osób i notowanie ich reakcji. Okazało się, że większość z nich odpowiedziała uśmiechem. Młodzież dyskutowała w swoim gronie o poważnych zagadnieniach takich jak współczucie, sprawiedliwość, ale też bawiła się przy muzyce i wygłupiała. Po donosie sąsiadki, która podsłuchiwała młodych i myślała, że zajmują się rozprowadzaniem narkotyków nauczyciele przeprowadzili śledztwo. Polonista Dmuchawiec zasugerował, by zawiesić działalność grupy, jednak młodzież i tak się spotykała w swym gronie. Ważnym wątkiem jest choroba matki = Meli Borejko. Kobieta w Sylwestra trafia do szpitala. Okazuje się, że ma zapalenie żołądka i musi poddać się operacji. Zabieg przebiega pomyślnie, jednak przez kilka tygodni kobieta musi pozostać w szpitalu. Obowiązki domowe spadają na Gabrysię – najstarszą córkę. Do powrotu mamy musi przejąć jej obowiązki, uczy się gotować, zajmuje się młodszym rodzeństwem. Z próby tej wychodzi pomyślnie. Kolejnym wątkiem jest konflikt Borejków z sąsiadką Szczepańską. Kobieta wciąż nachodzi sąsiadów i apeluje, by zamykali drzwi na klatkę schodową, a także prosi ich o zachowanie ciszy. Okazuje się, że wścibska kobieta wie o wszystkim co dzieje się w domu Borejków. Dopiero Gabrysia odkrywa, że między ich mieszkaniami jest otwór, który działa niczym tuba. Szczepańska donosi na młodzież do dyrektora szkoły, podejrzewając, że handlują narkotykami. Ponadto skarży się na hałasy do Komitetu Blokowego. Nie przeprasza, gdy pomówienia okazują się bezpodstawne. Jej nastawienie zmienia się jednak – pożycza Gabrysi formę do pieczenia tortu, a następnie przynosi ojcu na imieniny wedlowską czekoladę. Do pobocznych wątków można zaliczyć wątek Idy i jej perypetie z chłopakami – Waldusiem i Klaudiuszem, a także wątek Nutrii – jej donoszenie na koleżanki w szkole oraz najmłodszej – Pulpecji, która bawiła się w eksperymenty – zanurzała różne przedmioty w zlewie i sprawdzała czy toną. Tłem powieści są realia Polski Ludowej pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Dowiadujemy się o czynach społecznych, kartkach na cukier, o brakach towaru w sklepach, a także o pokątnym handlu mięsem (zajmuje się tym dyrektor z kamienicy Borejków). Rodzina Borejków nie jest zamożna – pracuje tylko Ignacy Borejko, a w Bibliotece Raczyńskich wypłaty nie są wysokie. W kinach wyświetlane są amerykańskie filmy, które pokazują zgniliznę USA. Młodzież nie chodzi do klubów – spotyka się na organizowanych w domach Musierowicz - biografia Małgorzata Musierowicz przyszła na świat 9 stycznia 1945 w Poznaniu, w dzielnicy Jeżyce. Ukończyła VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki w Poznaniu, a następnie Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa i Grafiki dyplomem z grafiki użytkowej w roku 1968. Jest siostrą Stanisława Barańczaka. Musierowicz zajmuje się pisaniem i ilustrowaniem książek dla dzieci i młodzieży. Jej debiut literacki to powieść dla młodzieży „Małomówny i rodzina” z 1975 roku, która choć nie wygrała w konkursie Ludowej Spółdzielni Wydawniczej, to jednak wzbudziła spore zainteresowanie. Jak wspomina autorka zaczęła pisać, by samej sobie dostarczyć materiałów do ilustrowania w czasach, gdy nikt nie kwapił się do zasypywania jej zleceniami. Następnie powstała (i do dziś powstaje) seria „Jeżycjady”, której miejsce akcji ulokowane zostało w poznańskiej dzielnicy Jeżyce. Oprócz twórczości dla dzieci i młodzieży Musierowicz jest autorką gawęd kulinarnych oraz autobiografii. Pisywała także felietony do „Tygodnika Powszechnego, które ukazały się w formie trzech książek pod tytułem: „Frywolitki, czyli ostatnio przeczytałam książkę!!!”. W 1982 roku na Listę Honorową im. Hansa Christiana Andersena wpisano „Kwiat kalafiora”. Za swoje książki Małgorzata Musierowicz otrzymała wiele nagród, „Kłamczuchę”, przyznano jej Złote Koziołki. Jej książka pt. „Noelka” została wpisana na polską listę Międzynarodowej Izby ds. Książek dla Młodych (IBBY). Jej powieści zostały przetłumaczone na wiele języków. Na wniosek dzieci została Kawalerem Orderu Uśmiechu w 1994 roku. W 2008 roku została odznaczona Medalem Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości. O swoim pisarstwie Musierowicz opowiada tak: Uważam za wielki dar niebios to, że wolno mi się zajmować zawodowo zjawiskiem, które kocham: książką. Od dziecka wiedziałam, że do pełni szczęścia potrzebuję tylko niedużej domowej drukarni – i oto ją mam, w postaci komputera. Spędzam rozkoszne i zajmujące chwile projektując, bawiąc się i pracując, pisząc i rysując z pomocą tego mądrali. Umie on mnóstwo! – ale nie wszystko, niestety: wymyślić, napisać i zilustrować powieść muszę osobiście. Znikąd serwisu:Kwiat kalafiora - streszczenie szczegółoweKwiat kalafiora - streszczenie krótkie i opracowanie Kwiat kalafiora - bohaterowie Czas i miejsce akcji Miejscem akcji zaprezentowanych w powieści „Kwiat kalafiora” wydarzeń jest Poznań. Część wydarzeń dzieje się w kamienicy Borejków przy Roosevelta 5. Ponadto odwiedzamy też szkołę Gabrysi (lekcja fizyki), szkołę Natalii, a także mieszkanie Felicji i Józefa Borejków czy wreszcie szpital, w którym znalazła się mama – Mila Borejko. Autorka świetnie przedstawia i zarysowuje nam topografię Poznania; razem z bohaterami zwiedzamy poszczególne ulice i miejsca, choć do dnia dzisiejszego nie wszystkie z nich się zachowały (podobnie niektóre ulice też już nie istnieją). Czas akcji zaś obejmuje zaledwie miesiąc. Akcja wydarzeń rozpoczyna się w pewne sylwestrowe popołudnie 31 grudnia 1977 r. i trwa do dnia 1 lutego 1978 r. W Poznaniu panuje wtedy ostra zima, czego dowodzą chociażby wypowiedzi bohaterów o mrozie i noszona przez nich cieplejsza odzież. Problematyka „Kwiat kalafiora” to powieść młodzieżowa autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Autorka zaprezentowała w niej typowe problemy, z jakimi zmagają się na co dzień nastolatkowie. Są więc szkolne perypetie, pierwsze miłości, domowe obowiązki i wspaniałe, ambitne inicjatywy (założenie grupy ESD, której celem było okazywanie innym życzliwości). Gabrysia Borejko zabiera nas w swój świat i obnaża przed nami swe uczucia, bolączki, czy niepewności. Te ostatnie rodzą się w niej z powodu zafascynowania Januszem Pyziakiem – kolegą z drużyny koszykarskiej, a przy tym wielkim przystojniakiem i niestety, jak się później okaże, również niezbyt wyrafinowanym podrywaczem. Mimo początkowego dystansu i chłodu Borejkówny, młodzi powoli zbliżają się do siebie, a ich uczucie dojrzewa. Jego siły nie są w stanie pokonać nawet nieporozumienia czy awantury, w trakcie których chłopak, choć wie już o uczuciach Gabrysi, obraża ją i nazywa „kwiatem kalafiora”. Na szczęście jednak dochodzą do porozumienia, który wieńczy pocałunek. Na przykładzie tych burzliwych, napiętych relacji między głównym bohaterami, Małgorzata Musierowicz pragnie nas uświadomić, że uczucia, jakie rodzą się między ludźmi nie zawsze są dla nas zrozumiałe i zazwyczaj wiążą się z ogromnym poświęceniem, czy pójściem na kompromis. Skomplikowane miłosne uczucie łączy też w powieści inne pary: Anielę i Robrojka czy Pawełka z Danusią. Utwór porusza też problematykę życia codziennego. W „Kwiecie kalafiora” przedstawiony został klasyczny model rodziny, która stanowi oparcie dla wszystkich jej członków. W rodzinie tej nie tylko dorośli mają obowiązki. Gabrysia, choć jest jeszcze nastolatką, z powodu choroby mamy musi wziąć na siebie wszystkie jej domowe obowiązki i niejako zastąpić ją w roli mamy (chodzi do szkoły na wywiadówki młodszej Natalii). W rodzinie Borejków wszyscy się wspierają i gdy tylko trzeba, spieszą sobie z pomocą –wszyscy mogą na siebie liczyć. I choć stosunki panujące w tej (jak i w każdej) rodzinie nie są może wyidealizowane (mama jest despotką, tata jest nieporadnym życiowo filologiem klasycznym, córki mają kompleksy i wiecznie się kłócą) ma się wrażenie, że rodzina Borejków jest nam bliska i można odnaleźć w niej częściowe odbicie własnego życia rodzinnego. Ważnym problemem utworu jest też niski status materialny rodziny Borejków. Gabrysia zdaje sobie sprawę, że nie na wszystko ją stać, ale fakt, że nie ma się np. w co ubrać na prywatkę, nie jest wcale dla niej źródłem kompleksów. Nastolatka rozumie to, ale stara się równocześnie być zaradna (ze zużytej, starej firanki wyczarowuje piękną kreację). Autorka pokazuje nam, że dobra materialne nie są w życiu najważniejsze – Borejkowie mimo niskiego poziomu społecznego potrafią być życzliwymi, dobrymi i szanującymi się ludźmi, których nie zrażają materialne niedogodności. Ich życzliwość i chęć pomocy widać też w relacjach z innymi – w tym z niezbyt sympatycznymi sąsiadami. Tematykę utworu wzbogaca wspaniała idea młodych bohaterów, by założyć i prowadzić działalność (grupa ESD), której celem będzie spieszenie innym z pomocą i okazywanie im życzliwości. Na tym przykładzie widać jak wiele można zdziałać szczerym uśmiechem czy życzliwym, niezobowiązującym gestem lub prostym odruchem serca. Powieść uczy pogody ducha i pokazuje, że prawdziwą radość może dać uszczęśliwianie innych, a uśmiech służy temu najlepiej. Motywy W powieści „Kwiat kalafiora” możemy wyróżnić kilka ważnych motywów. Motyw pierwszej miłości Pomiędzy dwójką głównych bohaterów – Gabrysią Borejko i Januszem Pyziakiem rodzi się początkowo dość nieśmiałe, niewinne uczucie. Młodzi nie rozumieją jeszcze, że miłość nie jest prosta i czasami wymaga pójścia na kompromis. Najpierw wystarcza im tylko trzymanie się za ręce; są ze sobą w milczeniu bez zbędnych słów. W końcu jednak Janusz decyduje się na wyznanie swoich uczuć, ale nie mając w tym wprawy, zostaje odrzucony. Niefortunnie obraża wybrankę swoich uczuć, porównując ją do „kwiatu kalafiora”. Gabrysia potrafi mu jednak wybaczyć i będąc prawdziwie zakochaną, przyjmuje przeprosiny. Nie potrafi długo chować w sercu urazy i nie umie też przezwyciężyć swego uczucia do przystojnego sportowca. I choć początkowo była na niego zła, widząc w nim niepoprawnego podrywacza stosującego wobec wszystkich dziewcząt takie same chwyty, to jednak ostatecznie złość ustąpiła miejsca silnemu, choć wymagającemu uczuciu. Motyw domu i życia rodzinnego Ważnym motywem powieści jest życie rodzinne Borejków. Rodzina ta jak każda inna zmaga się na co dzień z problemami typowymi dla ówczesnych czasów (okres PRL – u). Ojciec – filolog klasyczny dostaje niezbyt wysoką pensję, w sklepach brakuje towarów, a rodzina zmaga się z problemami finansowymi. Mimo to rodzina Borejków trzyma się razem i każdy z jej członków może liczyć na okazywaną mu miłość, pomoc i zainteresowanie. Siła tej miłości wystawiona zostaje na próbę w momencie, gdy mama – pani Mila Borejko trafia do szpitala. Wszystkie obowiązki w prowadzeniu domu spadają wtedy na najstarszą Gabrysię i, jak widać, dziewczyna (z pomocą cioci Felicji) potrafi świetnie im sprostać. Sumienność i pracowitość Gabrysi świadczą też o tym, że przeszła przyspieszony proces dojrzewania. Motyw przemiany i wejścia w dorosłość stanowi kolejny z ważnych motywów powieści. Nieobecność mamy i jej choroba uświadamiają wszystkim członkom rodziny, a szczególnie Gabrysi jak wielką prace wykonywała każdego dnia, prowadząc dom i dbając o zachowanie w nim ładu i porządku. Gabrysia dojrzewa więc niejako do roli przyszłej matki i żony i poznaje cały bagaż obowiązków, z nich wynikający. Z próby wejścia w dorosłość bohaterka wychodzi więc pomyślnie. Motyw przyjaźni Grupę przyjaciół zaprezentowanych w powieści łączy ambitna i piękna idea – pomysł założenia grupy dyskusyjnej ESD (Eksperymentalny Sygnał Dobra), której celem będzie wysyłanie innym „sygnału dobra” wywołującego uśmiech. Prezeską grupy została Aniela Kowalik, a w jej składzie znaleźli się też: Paweł Nowacki, Joanna Borejko, Ida Borejko, Janusz Pyziak, Danusia Filipiak i Robert Rojek. Członkowie grupy dyskutowali na temat tego, jak wiele dobra może zdziałać życzliwa postawa wobec innych i chcieli przekonać się o tym w rzeczywistości. W trakcie spotkań i rozmów podejmowali też zagadnienie współczucia i sprawiedliwości. Niestety działalność grupy została odkryta i po donosie wścibskiej sąsiadki Szczepańskiej, profesor Dmuchawiec zabronił organizowania kolejnych spotkań, choć idea całego przedsięwzięcia budziła jego uznanie. Charakterystyka Gabrysi Borejko Gabrysia Borejko jest siedemnastoletnią dziewczyną, główną bohaterka powieści „Kwiat kalafiora” i najstarszą córką państwa Borejków. Jest wysoka, ma smukłą sylwetkę, włosy w kolorze jasnopopielatym i rumianą twarz pokrytą obficie piegami. Ma też szerokie brwi i piękne brązowe oczy. W jej rodzinie się nie przelewa, toteż Gabrysia najczęściej chodzi w wytartych dżinsach i sportowej kurtce. Dobra materialne nie stanowią dla niej źródła szczęścia. Dąży do niego innymi drogami. Przede wszystkim stara się realizować swe pasje i swe zdolności. Jest dziewczyną obdarzoną inteligencją i w szkole dobrze radzi sobie prawie ze wszystkich przedmiotów (problemy ma jedynie z fizyką). Ponadto interesowała się też sportem – uczęszczała do AZS – u i grała w koszykówkę. To właśnie w drużynie koszykarskiej poznała przystojnego Pyziaka, w którym się zadłużyła, choć początkowo nie do końca mu ufała. Trzymała go na dystans, wiedząc, że to podrywacz i starała się nie ulegać tak łatwo jego komplementom. Żywiąc jednak do niego prawdziwe, silne uczucie jest skłonna wybaczyć Pyziakowi jego nietaktowne, obraźliwe zachowanie, kiedy ten porównuje ją do „kwiatu kalafiora”. Bohaterka jest osobą ciepłą i pogodną, a także pełną optymizmu. Kocha swoje rodzeństwo (siostry Patrycję, Natalię i Idę) i troskliwie się nimi opiekuje podczas pobytu mamy w szpitalu. Jest to ważny etap w jej życiu, kiedy poznaje siebie, uczy się bycia odpowiedzialną, zaradną i dojrzałą. Nie zraża ją wcale nadmiar obowiązków, czy troski dnia codziennego – stara się raczej otwarcie i zdecydowanie wychodzić im naprzeciw. Musiała sprostać potrzebom i oczekiwaniom rodziny, choć nie było to wcale takie łatwe (niefortunna próba zrobienia obiadu). Starała się być jednak cierpliwa, a odnoszone porażki wcale jej nie zniechęcały, wręcz przeciwnie – mobilizowały do dalszych zmagań. Choroba mamy zmieniła jej nastawienie do życia. Wiedziała już teraz z jakimi problemami musiała zmagać się mama każdego dnia, chcąc zapewnić rodzinie szczęśliwe, spokojne życie. Bohaterka nauczyła się bycia cierpliwą i wyrozumiałą dla młodszego rodzeństwa. Dorastała też do roli przyszłej gospodyni domowej (nauczyła się sprzątania i gotowania). Starała się być autorytetem dla rodzeństwa i pomagać siostrom w każdej sytuacji. Gabrysia była osobą energiczną i pełną zapału, co skutecznie uwidoczniło się w jej sposobie prowadzenia domu. Wobec innych starała się być życzliwa i obdarzać ich pogodnym, szczerym uśmiechem. Dzięki temu miała wielu przyjaciół. Była też wrażliwa i rozumiała cierpienie, kłopoty, czy problemy innych. Stąd bez chwili zawahania przyłączyła się do pięknej inicjatywy społecznej, która miała na celu sprawianie innym radości. Gabrysia rozumiała, że szczery, życzliwy uśmiech może komuś pomóc i zmienić jego nastawienie do życia, czy sposób myślenia. Pociesza zatem siostry i próbuje przezwyciężyć ich strach spowodowany zabraniem mamy do szpitala – przekonuje je, że wszystko będzie dobrze. Radosne, pogodne usposobienie bohaterki zjednywało jej wielu przyjaciół, których w jej domu zawsze było pełno. W towarzystwie kolegów Gabrysia czuła się w pełni sobą. Na spotkaniach grupy ESD odważnie wypowiadała swe poglądy i potrafiła nimi zaciekawić innych. Gabrysia Borejko była też bardzo ambitna i wytrwale dążyła do realizacji swych celów. Chociaż niekiedy było jej trudno, zawsze starała się z podniesioną głową kroczyć dalej. O jej ambicji i niesłabnącym zapale świadczy chociażby całkowite zaangażowanie się w wysyłanie innym „sygnału dobra”. Optymizm Gabrysi i jej wewnętrzna siła może budzić szczery podziw, a jej poświęcająca się dla innych postawa jest godna naśladowania. Charakterystyka Idy Borejko Ida Borejko była siostrą Gabrysi, Natalii i Patrycji oraz córką Mili i Ignacego Borejków. Wyglądała dość przeciętnie i wcale nie uchodziła za piękność. Była nazbyt chuda i wysoka, a jej twarz okalała płomiennoruda czupryna, skrywająca zielone oczy. Jasna cera usłana była licznymi piegami. Bohaterka mimo tego, że miała zaledwie 14 lat, przywiązywała wagę do wyglądu i starała się dbać o siebie w odróżnieniu od starszej Gabrysi. Niestety z powodu trudnej sytuacji materialnej zazwyczaj donosiła ubrania po siostrze. Nie przeszkadzało jej to jednak w byciu elegancką i zadbaną. Dziewczyna miała żywy, wybuchowy temperament, na skutek którego zbyt gwałtownie i z brakiem rozwagi podchodziła do wielu spraw. Jednocześnie cechowało ją zmienne usposobienie, które sprawiało, że żywiołowość i spontaniczność momentami dość nieoczekiwanie zamieniało się w melancholijną zadumę i zatracanie się bez reszty w marzeniach. Bohaterka najczęściej z powodu żywiołowej natury i braku cierpliwości podejmuje zbyt pochopne decyzje i często musi ponosić tego poważne konsekwencje. Zazwyczaj działa szybko i nie zastanawia się długo nad słusznością swego postępowania. Mimo roztrzepania i gwałtowności, Ida ma jednak dobry charakter i czułe serce. Przede wszystkim jest inteligentna i ambitna; z uporem i wytrwałością dąży do realizacji własnych celów. Niejednokrotnie przecenia jednak swe możliwości i podejmuje się zadań zbyt trudnych tylko po to, by postawić na swoim i dowieść swoich racji. Czasami robiła to też, by pomóc innym, co dowodziło jej wrażliwości na cudze cierpienie. Mimo licznych kompleksów (głównie z powodu wyglądu), była życzliwie nastawiona do świata i chętnie zawierała nowe znajomości. Stać ją było na to, by choć na chwilę zapomnieć o sobie i pomyśleć o problemach innych, dlatego wśród kolegów budziła szczerą sympatię. Posiadane kompleksy nie czyniły z niej jednak wcale egoistki. W trudnych chwilach potrafiła się zmienić i z postawą pełną życzliwości i ciepła spieszyć innym z pomocą. Nade wszystko Ida kochała jednak rodzinę, a zwłaszcza mamę, z której pomocą stopniowo wyzbywała się nieśmiałości. I choć często kłóciła się z siostrami (uważała, że Gabrysia ją tyranizuje), to jednak dom i rodzina były dla niej najważniejsze. Bohaterka ceniła sobie też bycie uczciwą i starała się postępować w sposób moralny, tak, by nie zranić innych. Zawsze była chętna do pomocy; kochająca, dobra, czuła i opiekuńcza. Miała też przedsiębiorcze zdolności i potrafiła radzić sobie w trudnych życiowych sytuacjach. Uwielbiała czytać książki, a jej ukochanym miejscem w domu była biblioteczka taty. Jej wielka ciekawość świata (nieraz wpadała przez nią w poważne tarapaty), a także pełne życzliwości nastawienie do świata powodują, że bohaterka mimo licznych kompleksów i sprzeczności, jakie w niej były, budzi naszą sympatię i widzimy w niej osobę wartościową na której można polegać. Bohaterowie Natalia Borejko – siostra Gabrysi, Idy i Patrycji; drugoplanowa bohaterka „Kwiatu kalafiora”. Była szczupłym rudzielcem. Łatwo wpadała w melancholijny nastrój. Często też smuciła się z byle powodu. Jej największą pasją było układanie bajek. Natalia eksperymentowała też z mówieniem basem. Przez rodzinę nazywana była Nutrią z powodu osobliwych, górnych siekaczy, a także błogiemu oddawaniu się częstym kąpielom. Patrycja Borejko – młodsza z sióstr Borejkówien. Ma zaledwie 5 lat. Domownicy ją uwielbiają i przepadają za jej radosna naturą, a także przebojowymi pomysłami. Dziewczyna zwana była Pulpecją z powodu okrągłych kształtów, a także twarzyczki przypominającej barokowego cherubinka. Patrycja była zawsze pełna optymizmu, którym zarażała wszystkich wokoło. Mila Borejko – żona Ignacego, mama czterech córek, które uwielbia i cierpliwie znosi wszystkie ich psikusy. Jest dobrą, kochającą matką i żoną. Dba o dom i ma na głowie mnóstwo obowiązków, co sprawia, że jest wiecznie zabiegana. Z powodu choroby (problemy z żołądkiem) i związanej z nią operacji wszystkie jej domowe zadania przejmuje najstarsza z córek – Gabrysia. Pani Mila miała ok. 40 lat i była bardzo szczupła. W wychowaniu córek nierzadko była apodyktyczna. Ignacy Borejko – głowa rodziny Borejków. Z wykształcenia filolog klasyczny. To po nim jego córki (głównie Gabrysia) przejmują zamiłowanie do przedmiotów humanistycznych. Pan Ignacy pracuje w Bibliotece Raczyńskich. Jego największą pasją jest kultura antyku. Jest dobrym, troskliwym ojcem i choć jego zarobki nie są zbyt duże, dziewczynkom chce zapewnić godziwe życie, wpajając im jednocześnie wartości, które sam starał się pielęgnować, a były to uczciwość, miłość i pracowitość. Pan Ignacy miał brązowe oczy i posiwiałą już rudawą czuprynę. Ponieważ był w domu rodzynkiem, zazwyczaj odizolowywał się od rodziny, oddając się zadumie i rozmyślaniom. Janusz Pyziak – największy przystojniak w drużynie koszykarskiej Gabrysi, w którym ta od razu się zakochuje. Janusz ma 18 lat i jest wysokim, dobrze zbudowanym, pięknym szatynem cieszącym się dużym powodzeniem wśród dziewcząt, co potrafi też umiejętnie wykorzystać (jest znanym notorycznym podrywaczem). Głębokie uczucie, jakie zaczyna żywić do Gabrysi zmienia jego podejście do kobiet. Mimo początkowych nieporozumień i kłótni (Gabrysia czuje się urażona tym, że została porównana do kwiatu kalafiora) w końcu młodym udaje się pogodzić. Oboje myślą o swym uczuciu poważnie i obojgu zależy na tym, by dalej ich miłość mogła się rozwijać. Aniela Kowalik – bohaterka epizodyczna; wyglądała dość przeciętnie, miała czarne włosy i duże oczy zakryte wielkimi okularami. Nie brakowało jej energii. Była bystra i inteligentna, a inni cenili ją za żywiołowość, życzliwość i koleżeńskość. Największą pasją Anieli było aktorstwo (grała m. in. w sztukach Szekspira). Interesowała się filmem i dobrą literaturą. Dmuchawiec – starszy, siwy i przygarbiony już pan. Wychowawca klasy III b, podchodzący do swej pracy z ogromnym zamiłowaniem. Profesor starał się być dla uczniów autorytetem i uczyć ich poszanowania wartości, którym sam był wierny. Inni darzyli go szacunkiem i często czerpali z jego życiowej wiedzy, mądrości i doświadczenia. Profesor był zawsze uśmiechnięty i miał duże poczucie humoru. Starał się rozumieć problemy uczniów i zawsze stawał po ich stronie. Szczepańska – sąsiadka Borejków; ekscentryczna, wyrafinowana dama. Była wścibska i nieprzyjemna w obcowaniu. Znała niemal każdy szczegół z życia Borejków, dzięki otworowi w ścianie, przez który podsłuchiwała. Wiecznie uskarżała się na zbyt duży hałas i dziwne dźwięki wydobywające się z sąsiedniego mieszkania (Gabrysia odkrywa, że pochodziły one z piwnicy, gdzie urządzono rzeźnię). O wszystko miała pretensje do sąsiadów, na których w gruncie rzeczy wyładowywała wszystkie swe życiowe smutki i rozczarowania. W rzeczywistości była osobą samotną, która z powodu braku rodziny stała sią zgorzkniała i cyniczna. To ona doniosła dyrektorowi szkoły o działalności młodych, podejrzewając, że zajmują się oni handlem narkotyków. Joanna Borejko – córka Felicji i Józefa Borejko, kuzynka Gabrysi. Była ładną, wysoką brunetką, przesadnie dbającą o swój wygląd. Uczyła się w Liceum poligraficznym. Joanna urządza u siebie prywatkę, na którą zaprasza kuzynkę Gabrysię i Pyziaka. Bohaterka miała kulinarne zdolności i uwielbiała eksperymentować w kuchni. Rozwiń więcej zapytał(a) o 20:22 Kwiat kalafiora, sprawdzian . ; / 1. Jak miał na imię Rojek? (1 pkt.) Roman Robert Janusz Paweł Rafał 2. Które z córek Borejki były rude? (1 pkt.) Natalia i Patrycja Ida i Natalia Ida i Patrycja Gabrysia i Natalia Dabrysia i Patrycja 3. Jak miała na imię mama Borejko? (1 pkt.) Fela Anna Aniela Mila Ida 4. Kto był chłopakiem Danusi? (1 pkt.) Robert Klaudiusz Paweł Janusz Juliusz 5. Jakie było nazwisko Anieli? (1 pkt.) Kowalik Borejko Nowacka Filipiak Pieróg 6. Kto uczył Gabrysię j. polskiego? (1 pkt.) Pieróg Dyrektorka Dmuchawiec Kowlikowa w lekturze nie ma o tym informacji 7. Ile lat miała Nutria? (1 pkt.) 5 6 7 8 9 8. Która z dziewczynek najbardziej "martwiła się" o swoje zdrowie? (1 pkt.) Gabriela Patrycja Ida Natalia Zrówno natalia, jak i Patrycja 9. Która z córek jak to opisuje lekutra zachowuje "olimpijski spokój"? (1 pkt.) Natalia Patrycja Ida Gabrysia Wszystkie są nerwowe 10. Kto zdobył najwięcej wyników pozytywnych z grupy ESD? (1 pkt.) Robrojek Aniela Danusia Gabrysia Pawełek 11. Jak na imię miała pani Szczepańska? (1 pkt.) Stanisława Pelagia Genowefa Maria Marianna 12. Które lata opisuje książka? (1 pkt.) 1978 i 1979 1977 i 1978 1976 i 1977 1975 i 1976 1979 i 1980 13. Jakiego koloru był pokój Gabrysi? (1 pkt.) niebieski różowy żółty brzoskwiniowy zielony 14. Kto był skarbikiem grupy ESD? (1 pkt.) Robrojek Pyziak Paweł Danusia Joanna 15. Dlaczego Fela później nie mogła pomagać w domu Borejków? (1 pkt.) Zachorowała na świnkę Mama Borejko wróciła już ze szpitala Jej córka zachorowała na grypę Wróciła do pracy Nie mogła dogadać się z Ignacym Borejkokto rozwiąze z góry dźdźięki :) Odpowiedzi 1 Robert2 Ida i Natalia3 Paweł4 Kowalik5 Dmuchawiec6 77 Ida8 żadna z wyżej wymienionych9 Robrojek10 Maria11 1977 i 97812 zielony13 Danusia15Wróciła do pracy HELLO! odpowiedział(a) o 21:04 1 Robert2 Ida i Natalia3 Paweł4 Kowalik5 Dmuchawiec6 77 Ida8 żadna z wyżej wymienionych9 Robrojek10 Maria11 1977 i 97812 zielony13 Danusia15Wróciła do pracy Rzowiąże to ale nie wiem czy wszystko bedzie dobrze :)1. Robert 2. Ida i Natalia3. Milia 4. Klaudiusz5. Nowacka6. Dmuchawiec7. miała 7 lat8. Natalia9. Patrycje10. Robrojek11. Maria12. 1977 i 197813. brzoskwiniowy14. Joanna15. Wróciła do pracy Uważasz, że ktoś się myli? lub 31 grudnia 1977, sobota Czternastoletnia Ida Borejko wraz ze starszą siostrą Gabrielą oglądają wystawę w Domu Mody „Telimena” w Poznaniu. Starsza dziewczyna ponagla ją do powrotu do domu z zakupami, gdyż jest głodna. Nagle natykają się na pewnego siebie szatyna. Gabriela traktuje go z góry i ciągnie siostrę za sobą. Tłumaczy, że to kolega z treningów koszykówki – Janusz Pyziak. Wspomina, że chłopak próbował ją poderwać, porównując do kwiatu jabłoni, jednak okazało się, że mówił tak wielu sympatiom, dlatego Gabrysia skarciła go i odtrąciła. W sylwestrowe popołudnie czuć było atmosferę zbliżającego się święta. Dekorowano miejsca zabaw, robiono ostatnie zakupy, tłoczono się w salonach fryzjerskich. Gabrysia zaproszona była na prywatkę do kuzynki Joanny, jednak nie miała się w co ubrać. Jej rodzina była wielodzietna i niezbyt majętna, jednak potrafiła wyzbyć się pokus materialnych. Gabrysia czytała myśli Arystotelesa, żartując z siostry - Idy. Mama – Mila Borejko, matka czterech córek nie zważała na kłótnie dziewczynek. Dwie z córek były rude (Ida i Natalia), dwie miały włosy blond (Patrycja i Gabrysia). Pan Borejko był w sklepie po kiełbasę wraz z pozostałymi córkami. Mama Borejko tego dnia nie czuła się najlepiej, była apatyczna. Rodzina mieszkała w kamienicy z 1914 roku, a Ida i Gabrysia zajmowały jeden z trzech pokoi. Przeprowadzili się tam przed dwoma miesiącami zamieniając na nie swe małe spółdzielcze mieszkanie. Okazało się, że były tu piece na węgiel, mosiężny piecyk gazowy, spróchniałe podłogi – remontu nie robiono od czasów przedwojennych. Gabriela czas spędzała na czytaniu książki pod kocem, zaś Ida stroiła się przed lustrem, gdyż planowała iść na prywatkę do Joanny. Dziwiła się, że jej siostra w ogóle nie dba o swą urodę. Po drobnej sprzeczce mama zdecydowała, że Ida jest za młoda na prywatki i musi zostać w domu. Może zaprosić swego adoratora – Waldusia. O siódmej z zakupów wróciła tata z córkami – Natalią zwaną Nutrią oraz pięcioletnią Patrycją-Pulpecją. Dziewczynki zaczęły oglądać bajkę. Tata wykorzystując chwilę spokoju rozmawiał z mamą w kuchni podczas przygotowywania kolacji. Gabrysia szukała stroju na prywatkę, jednak jedyne co miała to biała bluzka i granatowa spódnica. W domu Borejków nie przelewało się, dlatego na smakołyki zazwyczaj nie było pieniędzy. Mama starała się robić wszystko, by z tanich produktów przygotowywać pożywne posiłki. Gdy brakowało pieniędzy Borejkowie oddawali książki do antykwariatu. Kolacja z talerzy znikała w milczeniu i w mgnieniu oka. Mama postanowiła pomóc najstarszej córce i przygotować jej naprędce sukienkę ze starej żółtej firanki. Dziewczynki pokłóciły się o czystość koszulki Gabrysi, Pulpecja wylała na kolana taty herbatę i w tym momencie zadźwięczał dzwonek. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij 1) Główny bohater książki pt. „Kwiat Kalafiora” to… a) Janusz Pyziak b) Patrycja Borejko c) Natalia Borejko d) Ida Borejko 2) Miejsce akcji książki pt. ,,Kwiat Kalafiora'' to... a) Kraków b) Poznań c) Gdańsk d) Zakopane 3) Czas akcji książki pt. ,,Kwiat Kalafiora,, to... a) 29 grudnia 1977 b) 1 stycznia 1977 c) 31 grudnia 1977 d) 20 stycznia 1977 4) Kto napisał książkę pt. ,,Kwiat Kalafiora''. a) Małgorzata Musierowicz b) Henryk Sienkiewicz c) Ferenc Molnár d) Lucy Maud Montgomery 5) W co grała Gabrysia Borejko? a) Siatkówkę b) Piłkę Nożną c) Piłkę Ręczną d) Koszykówkę 6) Ile lat ma Patrycja Borejko? a) 2lata b) 5lat c) 15lat d) 11lat 7) Kim był Janusz Pyziak? a) Chłopakiem Idy b) Kolegą z klasy Idy c) Przystojniakiem z drużyny koszykarskiej d) Bratem ciotecznym Natalii 8) Data wydania książki pt. ,,Kwiat Kalafiora'' to... a) 2020 b) 1977 c) 1981 d) 1998 9) Kim była Patrycja Borejko? a) najmłodszą córka Borejków b) najstarszą córką Borejków c) 2 córką Borejków d) zaadoptowaną córką Borejków 10) Kim była Melania (Mila) Borejko? a) Babcią dziewczyn b) Ciotką dziewczyn c) 3 żoną Ignacego d) żoną Ignacego Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie.

kwiat kalafiora test pdf